8 marca bieżącego roku po raz kolejny Ewelinka wraz z mamą uczestniczyła w terapii metodą Vojty w Centrum Fizjoterapii i Wspomagania Rozwoju Joanny Surowińskiej – Manus Medica w Warszawie.
Do Warszawy wybrałyśmy się pociągiem, wygodnym pendolino a potem przedostałyśmy się do ośrodka miejskim metrem. W trasie do metra jak zwykle mija się Pałac Kultury i Nauki oraz kilka wieżowców.
Ewelinka miała podwójną terapię Vojty z Panią Asią oraz uczestniczyła w zajęciach integracji sensorycznej z Panią Anią.
Współpraca z terapeutami z tego ośrodka trwa już rok i oby trwała kolejne lata. Pierwsze spotkanie z Panią Asią było krótkie ale dające dużo do myślenia. Zaproponowała dużo zmian w naszej terapii, pokazała nowe ćwiczenia. Jak żaden inny terapeuta miała „pomysł na Ewelinkę”.
Pani Joanna jest bardzo wymagającym nauczycielem i konkretnym terapeutą. . Cały czas powtarza, że z dzieckiem niepełnosprawnym trzeba ćwiczyć przez całe życia i nie ma wyjścia. Nie rokuje co będzie za jakiś czas, skupia się na codzienności. Ważne żeby dziecko szło do przodu, nie stało w miejscu. Pani Asia nauczyła mnie dużo możliwości ćwiczeń z dzieckiem, różnych ułożeń i pozycji, technicznego podejścia do Vojty. Nauczyła też patrzeć na niepełnosprawność dziecka w zupełnie inny sposób niż robiłam to dotychczas. Warto zaakceptować swoje dziecko i jego chorobę, warto skupić się na „tu i teraz”. Żyć pełnią życia ale nie zapominać o rehabilitacji, o ćwiczeniach, które uwierzcie mi dają efekt.
Obecnie żyjemy normalnie, tworzymy pełną rodzinę, wszystko funkcjonuje prawidłowo. Ewelinka ma ustalony plan terapii, ma poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Jest fantastycznym dzieckiem, bardzo pogodnym i radosnym. Jestem z niej bardzo dumna. Rozwój Ewelinki zawdzięczam swojej ciężkiej pracy. Dzięki mojej systematyczności, codziennego powtarzania ćwiczeń, nie odpuszczania z byle powodu rehabilitacji, Ewelinka wyrasta na fajną dziewczynkę. W przedszkolu nazywają ją „prymuską” 🙂 Niepełnosprawne dziecko musi mieć uporządkowany tryb życia. Rytuały, zasady, schemat, powtarzalność. I wtedy jest dobrze:)))
